U bent hier

Superdivers inspiratie: Les Gazelles de Bruxelles

‘De communicatie lukt uiteindelijk altijd, desnoods met handen en voeten, maar het beste face to face’

Les Gazelles de Bruxelles joggen door Brussel met zoveel mogelijk mensen: nieuwkomers, oudkomers, anderstaligen, mensen zonder papieren, mensen in armoede, sportievelingen, start-to-runners, mannen, vrouwen, … Brusselaars van allerlei pluimage leren elkaar kennen binnen een unieke sociale en culturele mix. Door samen te lopen worden er als het ware bruggen gebouwd tussen kansarmen en kansrijken. Koen Spolspoel, projectcoördinator vrijwilligers, en Emma de Pauw, stagiaire, vertellen ons graag hoe ze hun gazellen via vrijwilligerswerk activeren en meer nog: empoweren!

 

Hoe zorgen jullie ervoor dat mensen jullie vinden?

Koen: “We zijn ontstaan vanuit verschillende sociale organisaties in Brussel. Binnen deze organisaties waren al groepjes mensen die samen liepen. Dat werd een steeds grotere groep en er was interesse om dat samen te blijven doen. In 2014 hebben we een aparte organisatie opgericht en hebben de lopers voor de naam Les Gazelles de Bruxelles gekozen.”

 

Met hoeveel mensen runnen jullie de organisatie? Zijn jullie zelf vrijwilligers?

Emma: “Wim (projectcoördinator organisatieontwikkeling, red.) werkt halftijds, Koen werkt 13 uur per week. En ik was hier twee maanden stagiair om met allerlei zaken te helpen. En dan zijn er natuurlijk de vrijwilligers die ook helpen.” Koen: “We hebben zeker 15 à 20 vrijwilligers. Daar zit veel variatie tussen. Er zijn de leden van onze Raad van Bestuur, de mensen die training geven maar ook onze vrijwilliger die water en fruit voorziet na een training”.

 

Hoe zijn die vrijwilligers bij jullie gekomen?

Emma: “We vinden vrijwilligers door bijvoorbeeld vacatures te verspreiden.” Koen: “We vinden het ook fijn om lopers te laten doorgroeien tot vrijwilligers. Vooral voor onze doelgroep is het leuk om ze aan te moedigen. We bieden onze vrijwilligers een gepaste omkadering aan en we gaan op zoek naar manieren om ze te helpen in hun vrijwilligersrol. We laten ze dan bijvoorbeeld een vorming volgen zodat ze als trainer uit de voeten kunnen. Of zodat ze iets rond gezonde voeding leren en dat deel op zich nemen. Op die manier komt de groei van onze organisatie vanuit de lopers zelf tot stand.”

 

Wat is de motivatie voor lopers en vrijwilligers om zich bij jullie te melden?

Koen: "Het is leuk om samen te gaan lopen. Maar we hebben bijvoorbeeld ook een grote groep vrouwen voor wie het samenkomen nog belangrijker is dan het wandelen of lopen. En of ze nu één of drie kilometer lopen: dat is niet belangrijk. Sommige lopers lopen al drie jaar mee en geven dan zelf aan: we vinden het leuk om nieuwe uitdagingen te hebben. We willen niet alleen lopen, maar ook iets leren. Om de wensen van lopers en vrijwilligers in kaart te brengen, organiseren we ongeveer één keer per maand een inspraakmoment. Bijvoorbeeld tijdens een etentje na een wedstrijd. Daar bespreken we met onze lopers enerzijds de trainingen, anderzijds praten we ook over wat ze nog meer zouden willen doen naast het lopen.”

 

Hoe communiceren jullie met elkaar, lopers, vrijwilligers en trekkers?

Koen: “We hebben een Whatsapp-groep met lopers. Dat is handig omdat je zo op een simpele manier een grote groep bereikt. In die groep spreken de lopers ook onderling af om te trainen of sturen we elkaar foto’s van activiteiten die we samen gedaan hebben. Maar even vaak bellen we lopers op. We houden een ledenlijst bij met alle contactgegevens van iedereen die meedoet. En zo hoeven ze bij inschrijvingen voor wedstrijd enkel hun naam op papier te schrijven.”

 

Hoe gaan jullie doorgaans om met lopers die de taal nog niet machtig zijn?

Koen: "Toen ik hier net binnenkwam, zag ik twee mensen die graag wilden lopen, maar geen Nederlands spraken. Er was een derde bij die de rol van tolk innam." Emma lacht: "Desnoods met gebaren. Maar meestal is er wel iemand bij waarmee we een taal gemeenschappelijk hebben."

 

Hoe communiceer je en in welke taal?

Koen: “We hebben al eens pictogrammen gebruikt toen vrijwilligers hun werk van het voorbije jaar gingen evalueren. Dat werkte goed. De communicatie lukt uiteindelijk altijd, desnoods met handen en voeten, maar het beste face to face. Dan zie je ook sneller of ze het al dan niet begrepen hebben. Bij afspraken levert het ook op om herinneringen te sturen. Je moet blijven communiceren, de communicatie levend houden.”

 

Hoe brengen jullie diversiteit binnen jullie organisatie?

Koen: “Lopen werkt als een katalysator, een soort hefboom die wordt gebruikt om aan iedereen de kans te geven om te sporten, aan wedstrijden mee te doen of betrokken te zijn bij de organisatie. Lopen is iets heel simpels en laagdrempeligs om iedereen bij elkaar te brengen: Brusselaars en nieuwkomers. We lopen iedere vrijdag en iedereen kan meedoen. Mensen nemen vrienden en andere Brusselaars mee. Dat zorgt voor diversiteit en ontmoeting. We zorgen er bijvoorbeeld ook voor dat we een goede verdeling tussen mannen en vrouwen hebben zodat iedereen de kans krijgt om mee te lopen. We stimuleren beiden actief om mee te doen, en dat werkt heel goed”.

 

En levert de diversiteit wel eens lastige situaties op?

Koen: “Lopers hebben wel eens aangegeven dat mensen die een bepaalde taal spreken sneller samenklitten. Daardoor ontstaan groepjes, terwijl veel mensen juist op zoek zijn naar uitwisseling. Ze willen bruggen bouwen en uitwisseling. We proberen dit te verhelpen door verschillende groepjes gelijktijdig en samen aan activiteiten te laten deelnemen. We stimuleren die ontmoeting actief.”

 

Wat voor tips hebben jullie voor andere organisaties die willen werken aan de diversiteit binnen hun vrijwilligerswerking?

Koen: "Onze doelgroep toeleiden naar vrijwilligerswerk zit in onze visie en missie. Het is een belangrijk aandachtspunt om hen te stimuleren en om echt de tijd te nemen om ze goed te begeleiden. Emma heeft geholpen om na te denken over vragen zoals ‘Op welke manier trekken we nieuwe vrijwilligers aan van buiten de loopgroep en hoe begeleiden we hen?’. Dat zorgt voor interessante contacten zoals met het Huis van het Nederlands. Zij sturen dan vrijwilliger naar ons die hun Nederlands willen oefenen. Die komen dan weer in contact met onze lopers die ook oefenkansen Nederlands zoeken. Bij de inspraakmomenten die we organiseren zijn we er actief mee bezig om iedereen te kunnen laten meedoen."

 


Onze vijf tips zijn:

  1. Zet het talent van de vrijwilliger centraal, het komt altijd op de eerste plaats
  2. Geef vrijwilligers oefenkansen (taal, ervaring opdoen, leren, …)
  3. Werk met buddies: zet vrijwilligers per twee op één taak, dat creëert vertrouwen, zowel bij de ervaren vrijwilliger, als bij de nieuwe
  4. Wees flexibel!
  5. Neem voldoende tijd voor dit alles

 

Wat heb je al geleerd uit het werken en empoweren met je vrijwilligers?

Koen: "Voor onze werking met vrijwilligers gebruiken we de vijfhoek van Brussel als inspiratiebron. Elke hoek is daarbij een aandachtspunt geworden. Succeservaringen zijn daarbij de beste motivator. Iemand die een cursus voltooid heeft, vrijwilligers die fijn samenwerken op de scholenveldloop of een groep enthousiaste supporters tijdens de Brussels Half Marathon. Ze zorgen allemaal voor een nog betere sfeer."

 

Waarop ben je het meest trots bij Les Gazelles?

Koen: "Ik denk dat ik het meest trots ben op wat onze groep heeft bereikt in korte tijd. Ik bezocht tijdens mijn vakantie in de Verenigde Staten een vergelijkbare organisatie, Back on My Feet. Die werken vanuit dezelfde filosofie. Ik merkte hoe gelijkaardig hun werk en hun groep lopers was. Ik besefte toen dat wij hier eigenlijk precies hetzelfde bereiken als een hele grote organisatie daar. Daar schrok ik zelf van. Dat vind ik echt een succes."

 

Tenslotte: kunnen jullie een mooie herinnering delen?

Emma: "Ik vond de Warmathon een mooi moment We waren met kei veel, allemaal in het zelfde t-shirt. Het was totaal niet competitief, je voelde echt de verbondenheid." Koen: "In het begin gingen we al¬leen trainen en deelnemen aan wedstrijden. Maar hoe langer het draait, hoe meer je ziet dat mensen blijven hangen. Een loopwedstrijd is niet alleen een loopwedstrijd. Daarna wordt er samen gegeten bij een picknick in het park of een barbecue hier bij ons. Het gaat niet meer enkel om het lopen, de groep is echt een groep geworden, niet enkel van lopers maar ook van vrijwilligers die zich inzetten en dat blijft zo, ook buiten het trainen. Dat geeft goed weer dat de loopwedstrijden, de uitstappen, de activiteiten en de inspraak, zorgen voor een goede sfeer."

 

Reportage: Vincent Hurkens | Foto: Veerle Vercauteren
Lees ook 

“Je ziet mensen op deze manier echt vertrouwen krijgen in hun eigen kunnen. Het is mooi om ze zo te zien groeien.”

Lees meer
verhaal

'Het komt erop aan creatief om te gaan met de diversiteit… Niet alles is mogelijk of succesvol maar waar een wil is, is een weg'

Lees meer
verhaal

'Ik probeer iedereen altijd te benaderen zoals ik zelf benaderd zou willen worden'

Lees meer
verhaal

'Zelf ben ik van het principe dat je elkaar maar kan leren appreciëren door op elkaar af te stappen en samen iets te beleven'

Lees meer
verhaal

Hoe zorg je voor meer diversiteit in de praktijk? Wij bieden je 15 concrete tools geïllustreerd aan de hand van praktijkverhalen uit diverse sectoren in het...

Vrijwilligers