Kangoeroewonen
In een kangoeroewoning woont een oudere of een ouder koppel onafhankelijk samen met een jong gezin of een jongere alleenstaande. Ze wonen in hetzelfde huis, maar elk apart, met een aparte voordeur. Hun gemeenschappelijke doel is om als goede buren samen te leven, en voor elkaar te zorgen waar kan.
Deze gemengde woonvorm bestaat in verschillende formules:
- als deel van een groter woonproject
- ingebed in een (sociale) woonwijk
- als privaat/particulier initiatief.
Het kan zowel om nieuwbouw gaan als om verbouwingen. Meestal zijn de ouderen de eigenaars. Wanneer hun huis met het ouder worden te groot wordt, delen ze het op in twee wooneenheden. Elk deel krijgt een eigen leefruimte, keuken, slaapkamer(s), toilet en badkamer.
De oudere bewoners kiezen meestal het kleinere deel van de woning, liefst op het gelijkvloers. Ze richten hun deel van het huis helemaal in met extra aandacht voor valpreventie en toegankelijkheid. In het andere deel van de woning komt meestal een jong gezin wonen, vaak één van de kinderen met hun gezin.
De opdeling in twee autonome woningen moet correct gebeuren, met een vergunning van de dienst stedenbouw van de gemeente. De belangrijkste vereiste is de scheiding tussen beide woningen. Die moet volledig zijn en beiden moeten een eigen ingang hebben.
Vlaanderen gebruikt in haar bouwvoorschriften inmiddels het begrip ‘meergeneratiewoning’ en er is sinds 2009 een gunstige evolutie met de regelgeving voor zorgwonen. Wanneer iemand met een beperking of ouder dan 65 jaar bij iemand gaat inwonen, mag hiervoor een derde van de woning voorzien worden. Er is wel een meldingsplicht. In feite gaat dit over kangoeroewonen in een tijdelijke situatie.
Het Brussels Hoofdstedelijk Parlement nam op 28 oktober 2011 een resolutie aan om het intergenerationeel wonen te ontwikkelen in het Brussels Gewest. Sindsdien is in de Brusselse huisvestingscode het intergenerationeel wonen opgenomen, waarbij duidelijk verwezen wordt naar kangoeroewonen, al wordt die term niet gebruikt.
