J'existe - Ik besta
Documentaire over drie nieuwe bewoners van het project Samenhuizen in Brussel
Samenhuizen is een nieuw woonproject in Brussel voor ouderen en voor mensen met en zonder een beperking. :
Voor de nieuwe bewoners is dit een grote stap in het onbekende. De eerste huurders zouden eind 2015 hun intrek nemen. In het begin van dat jaar had de Koning Boudewijnstichting (KBS) een oproep gelanceerd met als titel: ‘50+: maak plannen! Denk vandaag na over je woning van morgen’. We waren opgetogen dat ons voorstel werd goedgekeurd om een documentaire te maken over de verwachtingen en onzekerheden van de nieuwe bewoners. Verhuizen gaat immers gepaard met veel emoties, en precies daarover gaat de film. We willen de kijker vooral doen nadenken over vormen van samenwonen. Het is belangrijk daar tijdig bij stil te staan, niet wanneer je al te oud bent om die stap nog te zetten.
De film ‘HLM – Habitations Légèrement Modifiées’* van de Franse architect en documentairemaker Guillaume Meigneux was voor ons een grote bron van inspiratie. Drie jaar lang volgde hij de renovatie van een sociale woontoren uit 1961 in Bois-Le Prête, nabij Parijs. Hij laat in zijn film enkel de bewoners aan het woord, zij vertellen zelf hun verhaal. Ook onze regisseur, Frank Tierens, wilde het verhaal laten vertellen door de bewoners. Hij ging eerst op zoek naar kandidaten die wilden meewerken en vond Martine, Petra en Dirk. Er werd veel tijd besteed aan de voorbereiding. De drie moesten immers goed weten wat de bedoeling was en moesten vertrouwd geraken met de camera. Pas wanneer ze er klaar voor waren, gingen de cameraman en geluidtechnieker aan het werk.
J'existe - Ik besta
Frank en zijn ploeg volgden de drie nieuwe bewoners in hun vertrouwde omgeving. Martine en Petra verbleven in het Universitair Psychiatrisch Centrum Sint-Kamillus in Bierbeek, Dirk woonde nog bij zijn ouders. De film toont hen in hun dagelijks leven, in de omgeving waar ze verblijven en verzorgd worden. Wanneer ze de site van Samenhuizen in Brussel bezoeken, vertellen ze over de grote stap die ze binnenkort gaan zetten. “Ik weet het nog niet zo goed”, laat Dirk zich ontvallen wanneer zijn moeder vraagt wat hij onder zelfstandig wonen verstaat. Petra kijkt vooral uit naar de medebewoners, de vrijheid en de stad die ze wil verkennen. Martine zegt hoopvol: “Ik denk dat het ginder toch wel helemaal anders zal zijn”. Het laatste deel van de film toont de periode van de verhuis, bij de start van deze nieuwe fase in hun leven. Gaandeweg vinden ze hun weg in de grote stad.
SAMENHUIZEN
CELLEBROERSTRAAT, BRUSSEL, 2016
Enkele maanden later maakte Frank Tierens een tweede documentaire over het dagelijks leven in het nieuwe woonproject. De titel van deze tweede, kortere film is ‘Samenhuizen – Cellebroersstraat – Brussel – 2016’. Naast Martine, Petra en Dirk komen ook andere bewoners in beeld, zoals Pia, Robert, Thomas en Jeroen, samen met enkele persoonlijke begeleiders en coördinatrice Elisa. In de laatste scène zegt Petra heel oprecht: “Ik woon hier doodgraag, ik wil hier nooit meer weg.”
Frank Tierens - Medewerker digitale inclusie
