Niet ver van de Grote Markt in Brussel wonen 17 mensen in het project Samenhuizen. Bewoners met een verstandelijke beperking wonen er samen met mensen met het syndroom van Korsakov en een aantal ouderen. Wat hen verbindt, is dat ze samen met anderen willen wonen. Iedereen heeft zijn eigen woning, maar er is ook een gemeenschappelijk ruimte, een tuin en een waskot.
Wordt u soms duizelig als u iets opraapt? Geraakt u moeilijk in of uit uw bad? Hoort u de bel niet altijd? Bent u al eens (bijna) gevallen? Of zijn er andere dagelijkse handelingen die soms moeizaam verlopen? Om aangenaam en comfortabel te wonen, moet de woning aangepast zijn aan de noden, mogelijkheden en beperkingen van de bewoners. Om zo lang mogelijk in de eigen woning te kunnen blijven wonen, maken enkele kleine of grotere aanpassingen vaak een groot verschil. Ze maken het leven in huis gemakkelijker en veiliger.
Voor ouderen die alleen thuis wonen, bestaan tal van technologische hulpmiddelen die het leven aangenamer en veiliger kunnen maken.
Meegroeiwoningen zijn praktische en comfortabele woningen die geschikt zijn voor iedereen, ongeacht leeftijd, lichamelijke kenmerken of capaciteiten. Het zijn woningen die aangepast zijn - of gemakkelijk aangepast kunnen worden - aan ouderen, hoogbejaarden, chronisch zieken en mensen met een beperking. Minder mobiele mensen zijn vaak gebonden aan hun huis en hebben dus meer nood aan comfort.
Woonzorg is ook een opdracht voor archtitecten en ruimtelijk planners. Voor mensen die niet goed ter been zijn, is de inrichting van de woning en de publieke ruimte van wezenlijk belang om hun zelfstandigheid te kunnen vrijwaren. Het levensloopbestendig maken van woningen en wijken is een belangrijke taak voor architecten, landschapsarchitecten, stedenbouwkundigen en ingenieurs, en voor beleidsmakers die normen kunnen opleggen via regelgeving.