Iemand die je vertrouwen geeft. Zo belangrijk!

D’ Broej is een Brusselse jeugdwelzijnsorganisatie die wil bijdragen tot de emancipatie van kinderen en jongeren, die opgroeien in een maatschappelijk kwetsbare context. Dit via het ontwikkelen van initiatieven in de vrije tijd van deze doelgroep. Hen ruimte geven om hun talenten te ontwikkelen, met de bedoeling hun positie in de maatschappij te verbeteren. Pascal Tarawally vertegenwoordigt perfect die visie, als vrijwilliger bij D’ Broej Centrum West. Volgens zijn coördinator inspireert hij openheid en verbinding, met zijn kwalitatieve en kwantitatieve inzet. Meer dan reden genoeg om een gesprek te hebben met Pascal.

Pascal mogen we wat meer weten over je achtergrond? Hoe ben je hier terecht gekomen?

Mijn land van herkomst is Sierra Leone. In 2017 ben ik in België aangekomen. Ik was toen 15 jaar oud. De paperassen waren niet meteen in orde, wat maakte dat ik de eerste maanden niet meteen naar school kon. Via een vriend die bij D’ Broej Centrum West als vrijwilliger een groep kinderen animeerde - hij leerde hen drummen - kwam ik daar terecht. Meteen wou ik me mee inzetten als animator. De coördinator Rudy Raes heeft me fantastisch opgevangen. Hij was en is nog steeds als een “godfather” (peter) voor mij. Hij geloofde in mij, gaf mij vertrouwen en verantwoordelijkheid. Op zijn aangeven heb ik een animatorcursus gevolgd. Zodat ik na een tijdje mijn eigen initiatieven kon ontwikkelen.

Je spreekt al heel vlot Nederlands. Welke is je moedertaal in feite?

Mijn moedertaal is het Krio (een op het Engels gebaseerde Creoolse taal). Maar de officiële taal in Sierra Leone is het Engels. Mijn lager middelbaar heb ik in het Engels gevolgd in Sierra  Leone. Na mijn aankomst in België leerde ik het Nederlands in het Okan-klasje. Ondertussen ben ik ook het Frans meester.

In Brussel heb ik gekozen voor het hoger middelbaar TSO bouwtechnieken:  plannen tekenen en dergelijke. Momenteel zit ik in het tweede jaar “Marketing en Business Management” in de Hogeschool Odisee. Dat gaat vrij goed en dus hoop ik het derde en laatste jaar ook met vrucht te kunnen afleggen. Deze studie verloopt ook in het Engels. Wat ik bewust heb gekozen, want Engels is dé internationale taal en ik wil mijn horizon zo ruim mogelijk maken.

Even terug naar D’ Broej. Bij de motivatie voor dit interview, las ik dat jij aan de basis lag van een groep Engelstalige studenten verbonden aan Odisee en D’ Broej Centrum West. Wat moeten we ons bij die samenwerking voorstellen?

Rudy heeft indertijd een groep “nieuwkomers” opgestart. De bedoeling daarvan was de nieuw aangekomenen in de doelgroep van D’ Broej te helpen met hun emancipatie en integratie in Brussel/België. Uit eigen ervaring weet ik dat het bij aankomst in een vreemd land heel moeilijk is. Je bent alleen, je spreekt de taal niet, je kent niemand en kent de cultuur en de procedures niet. Jongeren in dergelijke situatie helpen sprak me sterk aan en dus organiseerde ik de nodige initiatieven - naar die groep nieuwkomers toe - om hen daarin bij te staan. Concreet komt dat neer op samen dingen doen: naar een filmvoorstelling gaan, iets gaan eten, bowling, een bbq houden, op weekend gaan in de Ardennen of een culturele activiteit.

Toen ik mijn studie in Odisee begon, dacht ik dat dergelijk initiatief ook daar zin had. Daar komen immers ook veel nieuwkomers uit vreemde landen aan. Die hebben het ook niet makkelijk. Ze komen even goed alleen aan. De meesten moeten ook werken om in hun levensonderhoud te voorzien. De combinatie van studie en werk, laat hen niet veel tijd om zich te integreren. Dus zette ik vanuit het niets ook daar een groep “nieuwkomers” op, onder de naam Odiiso. “Odi” verwijst naar Odisee en “iso” naar international students organisation. Met succes, want inmiddels hebben zich al 189 studenten aangesloten. We hebben ook een “Board” (beheerraad) opgericht, waar alle beslissingen worden genomen. Er wordt samengewerkt met D’ Broej, omdat op die manier de studenten ook de kans hebben om buiten de campus ook contacten te leggen, een sociaal leven op te bouwen en vrienden te maken.

Je gaf daarnet aan dat de meeste Odisee-studenten studie en werk dienen te combineren. Dat is ook bij jou het geval?

Jazeker. Elk weekend ben ik aan het werk als sous-chef in een Sushi-restaurant. Dat doe ik nu al enkele jaren. Het was in feite mijn eerste studentenjob. Het beviel me dermate, dat ik er ben blijven werken. Zij zijn intussen bijna familie geworden.

Studeren, werken en daar bovenop nog je vrijwilligerswerk. Dan hou je niet veel vrije tijd meer over. Je hebt een truitje aan van “the Gunners” (voetbalploeg Arsenal). Speel je zelf voetbal?

Vroeger wel, maar nu heb ik daar logischerwijze geen tijd meer voor. Later opnieuw misschien? Maar het vrijwilligerswerk is zeer belangrijk voor mij. Die drang om mensen te helpen zit diep in mij. Op het moment dat ik het moeilijk had, waren er gelukkig ook mensen die klaar stonden om mij te helpen en mij vertrouwen te geven. Ik heb zelf natuurlijk ook moeite gedaan, maar zonder hulp zou ik niet staan waar ik nu sta.

Heb je een boodschap of advies voor kandidaat-vrijwilligers?

Er gebeuren zo veel slechte dingen in de wereld tegenwoordig. Ik vind dat iedereen een rol te spelen heeft in onze maatschappij. Ook al is het maar iets kleins, maar iets dat een positieve impact kan hebben op onze maatschappij. Dat kan ook beperkt zijn tot iemand helpen (familie, vriend of vreemde). Ik ben iemand die positieve verandering wil zien in de wereld en dat zal zo blijven. Odiiso was mijn leerpad en dat heeft me heel wat bij gebracht.

Pascal, chapeau voor al wat je al hebt bewerkstelligd op jouw jonge leeftijd en alle succes toegewenst met al wat je nog zal ondernemen.

Reporter en fotograaf: Anton Bulinckx