U bent hier

Ik ben meer met anderen bezig dan met mezelf

Ik ben meer met anderen bezig dan met mezelf

Interview met Steve Bamberg, vrijwilliger bij (onder andere) Vzw De Lork. Vzw De Lork begeleidt in Brussel mensen met een beperking. Dit zowel in wonen, werken als in vrije tijd. Recent opende De Lork het buurthuis ZETTU, gelegen in de Anneessenswijk. De buurthuiswerking wordt gedragen door cliënten van De Lork, vrijwilligers en buurtbewoners. De naam ZETTU geeft perfect aan wat de bedoeling is: een fijne ontmoetingsplek creëren voor cliënten én buurtbewoners.

 

Gezien ik te vroeg aankwam in het buurthuis ZETTU, had ik wat tijd om deze warme ontmoetingsplek te ervaren. De vriendelijke ontvangst bij het binnenkomen en de vrolijke sfeer in de mooie, lichtrijke leefruimte maakte meteen duidelijk dat iedereen hier welkom is. Steve was nog onderweg – zoals haast elke woensdagnamiddag – als begeleider bij de uitstap van een groep cliënten van de Lork. 

 

Op het afgesproken uur begroette Steve me met de glimlach op het gelaat. Vandaag was het Museum van Schone Kunsten het doel van de uitstap. Volgende week zal er petanque gespeeld worden, vermoedelijk in het Warandepark.

 

Cornelia Fluit – activiteitenbegeleidster in het dagcentrum van De Lork – leidt de woensdag-uitstap van De Lork. Steve begeleidt haar dan als vrijwilliger. Cornelia is een van oorsprong Nederlandse dame, bekeerd tot de Islam. Ze is gehuwd met een Algerijnse man en begrijpt dan ook het Arabisch, wat zeker nuttig is in verband met haar werk in deze multiculturele omgeving. Cornelia vergezelde Steve en mezelf naar het kaarsenatelier – een mooie open ruimte op een hogere verdieping, met zicht over de omliggende daken - waar het interview met Steve kon doorgaan. 

 

Cornelia gaf ons nog mee dat er momenteel 13 activiteitenbegeleiders werkzaam zijn in het buurthuis, maar spijtig genoeg slechts 2 vrijwilligers. Daar mogen gerust nog helpende handen bij komen! Al is het natuurlijk niet iedereen gegeven om dit te aan te kunnen. Kandidaten moeten empathisch en geduldig zijn. Steve geeft dus al jarenlang het goede voorbeeld.

 

 

Steve, vertel ons wat meer over jezelf en hoe je met De Lork in contact bent gekomen

Ik ben 49 jaar oud nu en werk intussen 8 jaar als vrijwilliger voor De Lork. Van oorsprong ben ik van Geraardsbergen. Na mijn echtscheiding – 10 jaar geleden - zocht en vond ik hulp in het Brusselse. Zo leerde ik De Lork kennen. Aanvankelijk vroegen ze me om in de “woonhuizen” van De Lork als vrijwilliger activiteiten te begeleiden. Dit zowel in Sint-Gillis als in Molenbeek. In deze “woonhuizen” kunnen cliënten van De Lork begeleid wonen.

 

Ik heb zelf een beperking. Een gevolg van een arbeidsongeval. Ik werkte toen op de beenhouwerij-afdeling van een grootwarenhuis. Sindsdien heb ik het moeilijk om vast werk te kunnen houden. Vooral in de wintermaanden ondervind ik nog pijn aan de letsels die ik opgelopen heb. Daarom concentreer ik me al die jaren volledig op het vrijwilligerswerk. Anderzijds - net door die beperking - kan ik me makkelijker inleven in de manier waarop de cliënten van De Lork de wereld ervaren en welke hun problemen zijn.

 

Het vrijwilligerswerk voor De Lork beviel me zeer van bij de aanvang en zelfs in die mate dat ik al snel vroeg om op regelmatige basis te kunnen meewerken. Op die manier kwamen er al gauw begeleidingen van uitstappen bij: zowel groepsbegeleiding als 1 op 1 begeleiding. Voor beide types van begeleiding is het werk vergelijkbaar met wat opvoeders doen. We luisteren en praten veel, we geven ondersteuning en tonen begrip , maar we bieden ook gewoon praktische hulp. Zoals bijvoorbeeld samen boodschappen doen, de wasmachine vullen en bedienen, …

 

De andere begeleiders en jij spreken van “cliënten”. Waarom dit woordgebruik?

Het is een beleefdheidsvorm die ons werd aangeleerd tijdens de opleiding die ik heb gevolgd bij het Centrum voor Volwassenenonderwijs. Gedurende 3 jaar heb ik daar 1 dag per week de vorming “Jeugd- en gehandicaptenzorg” gekregen. Dat wou ik absoluut, omdat ik zo graag voor De Lork werk. Naast De Lork doe ik ook vrijwilligerswerk voor de thuislozenboerderij in Peizegem en voor het Time-Out project in Malderen, waar we werken met kinderen met leerproblemen. Beide locaties liggen kort bij mijn thuis, want ik woon nu in Merchtem. 

 

Eigenlijk ben ik voltijds bezig met vrijwilligerswerk en vooral dan in het Brusselse. Het geeft me veel voldoening met mensen te kunnen werken, het houdt me nuttig bezig en zo onderhoud ik ook mijn sociale contacten.

 

Je moet wel heel gemotiveerd zijn om een en ander vol te houden. Er is niet alleen de afstand, maar ook de inhoud van het vrijwilligerswerk zelf

Ik kom inderdaad haast dagelijks naar Brussel, wat al gauw 1 uur op de bus betekent zowel ‘s morgens als ’s avonds. Maar zoals reeds gezegd: ik doe dit graag. Ik zit zo in mekaar: meer met anderen bezig dan met mezelf. Al was dit niet altijd zo. 10 jaar geleden was er enkel het werk en thuis. Er is ook het feit dat De Lork goed voor me zorgt.

 

Hoe bedoel je?

Op alle manieren. Ze bieden me steun en geven omkadering. Ze zeggen me dat ik veel voor hen doe, maar drukken er ook op dat ik aan mezelf moet denken en niet op alle vragen moet ingaan. 

 

Je hebt ongetwijfeld soms ook moeilijke momenten in het vrijwilligerswerk meegemaakt?

Toch niet, ik kan me geen echt moeilijke momenten herinneren. Daar zal mijn inlevingsvermogen wel voor iets tussen zitten en geduld heb ik ook.

 

Welke waren de mooiste momenten tot nu toe?

De vakantiemomenten met de cliënten van De Lork. Reeds 5 maal ben ik mee gereisd. Dan vertrekken we voor 5 dagen, met 10 cliënten, 4 begeleiders en 1 vrijwilliger. We huren een vakantiehuis aan de kust, in Limburg, de Hoge Venen of de Ardennen. Ter plaatse organiseren we dan allerlei leuke activiteiten. Niet dit jaar, want ik was bezig met andere vrijwilligersactiviteiten en ik was er ook even uit, omwille van een moeilijke periode. Wat dan weer aanleiding was voor de mooiste ervaring. De medewerkers van De Lork en de cliënten hadden me leuke tekeningen en wenskaarten toegestuurd. De oprechte boodschappen “wordt snel beter” en “we missen je” deden veel deugd. Net zoals met mijn verjaardag, toen ik ook een mooie en onverwachte feestelijke ontvangst in het buurthuis kreeg. Maar sinds begin september heb ik gelukkig weer alle activiteiten kunnen hernemen.

 

Is er nog iets wat je met ons wil delen?

Ik ben sinds  kort ook bezig bij het Rode Kruis. Eigenlijk om daar ook – wat ze noemen “aangepaste vakanties” – te begeleiden. Die zullen doorgaan in het domein van het Rode Kruis, gelegen in Zuienkerke, aan de kust. Hiervoor volg ik opnieuw een opleiding. Het zijn telkens gelegenheden om wat bij te leren en daar sta ik altijd voor open. Wat ik bij de ene organisatie kan opsteken, kan me ook helpen elders. Ik geniet van de vrijheid om het vrijwilligerswerk dat me best ligt te kunnen kiezen. Mensen helpen is mijn passie en geeft me voldoening. Ik word er voor gewaardeerd, wat me een goed gevoel geeft.

 

Reporter en fotograaf: Anton Bulinckx

Lees ook 

Het was mijn eigen levenservaring die mijn inzet stimuleerde en mijn keuzes bepaalde

Lees meer
verhaal

Tandem werd opgericht door Maarten Coertjens en Mark Perera. Een van hun eerste vrijwilligers was Abdulmajid Abdulrahim. Hij zet zich nu in om...Lees meer

verhaal

Eric Desschans zet zich graag in voor de bezoekers van het buurthuis in de Marollen.

Lees meer
verhaal

Wil jij ook een vrijwilliger in de kijker stellen? Wij komen langs voor een interview en foto’s

Vrijwilligers