U bent hier

Vrijwilliger bij de zelfmoordlijn

Ik doe dit omdat ik mensen wil helpen

Over zelfdoding spreken, doorbreekt het taboe. Er open over praten, maakt de emotie hanteerbaar. Het vermindert de schaamte, laagje voor laagje. Zo kunnen mensen in crisis toch geholpen worden. Peter werkt sinds enkele maanden als vrijwilliger bij het Centrum ter Preventie van Zelfdoding (CPZ). Hij beantwoordt telefonische oproepen van de zelfmoordlijn 1813.

 

Wat doen jullie precies?

"Wij bieden in eerste instantie opvang bij crisissen. Wij luisteren naar iedereen die voor het eerst met de gedachte aan zelfmoord rondloopt. En we praten ook vaak met familie en vrienden van iemand die aan zelfdoding denkt. Zij weten vaak niet meer hoe ze die persoon kunnen bereiken. We hebben ook regelmatig contact met hulpverleners die patiënten begeleiden die zelfdoding overwegen."

 

Wat is jullie rol?

"Het belangrijkste is dat wij met begrip luisteren, zonder stelling te nemen en zonder te oordelen. Dat doet al heel veel voor mensen. Want juist het veroordelen leidt tot taboes. Indien nodig verwijzen wij door naar hulpverleners. Wij voeren zelf immers geen therapeutische gesprekken. Het gebeurt weleens dat een oproeper geen andere weg ziet dan zelfdoding. We gaan dan samen het gesprek aan om die tunnelvisie te doorbreken. Wij helpen mensen terug in contact te komen met hun eigen mogelijkheden. Het gaat niet om oplossingen aanbrengen, maar wel om een verschil in zienswijze te maken."

 

Wat is je motivatie?
"Ik doe dit omdat ik graag mensen wil helpen. Om mensen die levensmoe zijn toch een mogelijkheid te bieden. Soms zeggen ze dat ze dankbaar zijn dat er een plek is waar ze met hun vragen en gedachten terechtkunnen. Vooral dat ze erover mogen praten. Dat is altijd een opluchting. Als je aan het einde van een gesprek een welgemeende dankjewel hoort, is het iedere keer mooi om zien dat er licht aan het einde aan de tunnel is. Dan besef je heel goed waarvoor je het doet. Dat is een stimulans voor mij."

 

Krijg je zelf genoeg ondersteuning?
"Zeer zeker. Je wordt niet zomaar ingezet. Je krijgt een theoretische en praktische begeleiding waarbij je goed voorbereid wordt. We krijgen veel informatie en leren technieken om een gesprek te voeren met iemand die in crisis is. Gelukkig staan we er niet alleen voor. Af en toe vraagt men ons ook om een extra inspanning te doen, maar dat doen we graag omdat die ondersteuning zo waardevol en stimulerend is."

 

Het CPZ waarborgt altijd de anonimiteit van zowel de oproeper als de vrijwilliger. In dit interview werd een schuilnaam gebruikt. 

 

Interview: Shannon Aboikoni | Foto: Elke Gutierrrez

 

Lees ook 

Mensen met een beperking, fysiek of mentaal, vallen vaak uit de boot. Werken met hen is geen evidentie. Maar is dit wel zo?

Lees meer
verhaal

Op een ongewoon warme zomerdag vallen we binnen bij De Kleppe om daar de groep terug te vinden van Cosmos en A Place to Live.We nestelen ons...Lees meer

verhaal

Tandem werd opgericht door Maarten Coertjens en Mark Perera. Een van hun eerste vrijwilligers was Abdulmajid Abdulrahim. Hij zet zich nu in om...Lees meer

verhaal

Wil jij ook een vrijwilliger in de kijker stellen? Wij komen langs voor een interview en foto’s

Vrijwilligers