Nika en Frans

“Vrijwilligerswerk, wie heeft dat woord uitgevonden”, vraagt Frans zich luidop af. "Als je sociaal bent, interesse hebt voor anderen, en als je kan helpen ... dan help je toch gewoon", vult Nika aan. 

Zij wonen in Neder-Over-Heembeek en zijn bijna 60 jaar getrouwd.

Op de eettafel ligt een zelfgemaakte papieren bloem, een probeersel voor de kerstversiering in woonzorgcentrum De Overbron. Nika werkt er al mee sinds de oprichting. Al heel veel jaren hebben Frans en Nika dezelfde interesses. Ze zitten als bestuurder in het oudercomité, het Davidsfonds, de volksdans, de turnclub, de zwemclub en organiseren mee wandelvakanties voor senioren in binnen- en buitenland. “Je moet dat allemaal niet belangrijker maken dan het is, hoor”, zegt Frans. “Wij vinden het gewoon leuk om dit te doen. En als we het niet meer leuk vinden, stoppen we meteen.”

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan

Hun vrijwilligerswerk begon al vroeg bij de Brusselse jeugdbeweging De Zilvermeeuwtjes. Toen hij met pensioen ging - Frans werkte bij De Standaard - spoorde Nika hem aan om samen vrijwilligerswerk te doen in het Sint Jan Hospitaal in Brussel. Een helpende hand op de afdelingen, een gesprekje met de zieken, het plezier met de verpleging ... ze deden dat 16 jaar lang.

Ze zijn ook actieve wandelaars

"Aanvankelijk waren dat gewoon wandeltochtjes met vrienden, maar inmiddels is dat een stevige wandelgroep." Frans tekent de routes rond Brussel uit, maar ook elders in België waar ze met de trein naartoe kunnen. Door deze wandeltochten, maar ook als deelnemer aan vakantieweekends aan zee, kwamen ze in contact met het BOp (Brussels Ouderenplatform). Die organiseren wandelvakanties in binnen- en buitenland voor Brusselse senioren, en ook daar zetten ze zich met plezier voor in. “Maar dat is géén werk hoor”, maakt Frans nog eens duidelijk. "Het is gewoon omdat we het leuk vinden om te doen.”

De tijden veranderen

"Tegenwoordig helpen mensen elkaar niet meer spontaan. Het is niet meer vanzelfsprekend om samen iets voor elkaar te krijgen en van nut te zijn voor je omgeving", zeggen Frans en NIka. "Maar het is juist leuk om dit te doen. Je krijgt oprechte waardering. Je voelt je nuttig en bent betrokken bij de samenleving. En zolang we het kunnen gaan we samen lekker door." Overigens is er nog iets dan hen opvalt: "Er zijn zo weinig mannen die zich opgeven als vrijwilliger of als deelnemer van de wandelvakanties. Dat vind ik toch wel heel jammer”, besluit Frans.

Interview: Marielle Zoon | foto: Elke Gutierrez