Kruispuntdenken

Met haar toespraak en retorische vraag ‘Ain’t I a Woman?’ was Sejourner Truth een van de eersten die in 1851 het verband legde tussen de Afro-Amerikaanse emancipatiestrijd en de strijd voor vrouwenrechten. Als voormalige slaaf herkende Truth zich niet in de eisen van witte vrouwen. Ze wees op de moeizame strijd van zwarte vrouwen die niet enkel leden onder discriminatie op basis van geslacht of gebrek aan vrouwenrechten, maar ook door onderdrukking en uitsluiting op basis van etniciteit of huidskleur.1

Elke emancipatiebeweging kent zijn eigen uitsluitingsmechanismen. Zo was de westerse vrouwenbeweging eind jaren 90 vooral bezig met thema’s zoals de loonkloof, het glazen plafond, kinderopvang, de combinatie arbeid zorg … thema’s van vrouwen uit de witte middenklasse. Voor een gekleurde huisvrouw die geen werk en geen loon heeft, zijn die discussies niet erg relevant. Je positie in de maatschappij wordt niet enkel bepaald door geslacht of etniciteit, maar ook door inkomen, klasse, seksualiteit of scholingsgraad. Ongelijkheid situeert zich op al die assen en deze assen beïnvloeden elkaar. Bij elk individu spelen verschillende machtsverhoudingen, uitsluitingen en privileges een rol. Kruispuntdenken wil net de intersecties van discriminaties zichtbaar maken en tegengaan.