U bent hier

Sofie Hoenkamp van InBrussel: "Voor mensen onderaan de arbeidsmarkt wordt het na de corona-crisis nog moeilijker"

Sinds 2012 begeleidt vzw InBrussel kwetsbare werkzoekenden die op eigen kracht moeilijk een job vinden. Met middelen van Actiris, ESF Vlaanderen en VDAB organiseren zij projecten voor langdurig werklozen, 50-plussers, gedetineerden, vluchtelingen, slachtoffers van uitbuiting en mensenhandel, jongeren die geen schooldiploma haalden, enzovoort. Op jaarbasis begeleiden zij met 13 medewerkers 750 werkzoekenden.

Sofie Hoenkamp, coördinator InBrussel: “Wij bereiken een heel kwetsbaar publiek. Bijna drie op vier van onze deelnemers is niet in België geboren, een deel van hen spreekt weinig Nederlands of Frans, genoot weinig onderwijs of heeft een diploma dat in België niet erkend wordt, is nog maar pas in België, leeft hier zonder familie en heeft in Brussel een beperkt netwerk, heeft weinig werkervaring en een onvolledig cv … al deze omstandigheden maken het moeilijk om een job te vinden, laat staan een degelijke job.

Werkgevers willen kant-en-klare werknemers

Werkgevers willen kant-en-klare werknemers, de eisen op de arbeidsmarkt liggen zeer hoog. Bovendien verdwijnen er steeds meer jobs voor laaggeschoolden. Je moet met een computer kunnen werken, je moet Nederlands kennen … het wordt alsmaar moeilijker om een haalbare job te vinden. De mensen die wij bereiken willen absoluut een job en een inkomen. Werk hebben is een kwestie van overleven. Ze willen bovendien niet afhankelijk blijven van hulp en iets kunnen betekenen in de samenleving. Maar het is vaak een lange weg om een opleiding te volgen, de taal te leren, telkens opnieuw te gaan solliciteren … dat kan jaren duren. En het wordt er niet gemakkelijker op.

 

Een pro-actief en outreachend antwoord

Twee van onze medewerkers zijn eigenlijk straathoekwerkers - wij noemen hen onze ‘compagnons’. Zij gaan in heel Brussel actief op zoek naar mensen die een job zoeken maar de officiële circuits niet kennen. Onze compagnons spreken Frans, Nederlands, Engels en Arabisch, leggen contact met vzw’s, zelforganisaties, praatgroepen, spreken mensen aan op straat en proberen mensen die willen werken tot bij ons te krijgen. Vaak hebben die weinig vertrouwen in de overheid, dat moeten wij eerst opbouwen. We helpen hen dan om zich in te schrijven bij Actiris, hun cv samen te stellen, te leren solliciteren, en we zoeken mee naar mogelijke jobs waar ze voor in aanmerking komen.

 

Zodra de lockdown inging, vroegen we ons af hoe we verder moesten. Verenigingen vallen stil, groepen komen niet meer bij elkaar, veel van onze klanten zijn niet digitaal te bereiken - zij hebben hoogstens een smartphone, vaak geen wifi, zelden een pc. Sinds half maart liggen de beroepsoriëntaties, opleidingen en stages stil, mensen kunnen zich nergens voor inschrijven, in de mate dat er een online-aanbod is, is dat niet toegankelijk voor onze doelgroep. Wij twijfelden er ook aan om mensen aan te sporen om te solliciteren. We konden hen toch niet onvoorbereid en onbeschermd naar een supermarkt of een schoonmaakbedrijf sturen, terwijl de meeste mensen thuis in quarantaine moesten blijven?

 

Onze jobcoaches merkten echter snel dat veel werkzoekenden in de problemen geraakten. Zij hebben niet altijd een leefloon of uitkering, als je dan niet kan gaan werken heb je niks. Ik herinner me een alleenstaande moeder met twee kinderen die echt niet wist hoe ze aan eten moest geraken, en dat was geen alleenstaand geval. Ook onze compagnons vingen die signalen op, en zo zijn we bijna meteen begonnen met voedselpakketten te verzamelen en te verdelen. We hadden dat nog nooit gedaan, maar zijn daarmee gestart omdat de nood zo hoog was.

Veel Brusselaars geven nu hun zakat aan voedselbanken en volkskeukens.

Onze compagnons zamelden geld in via hun netwerken en zetten binnen de week een samenwerking op met de Brussels Boxing Academy, Kureghem Boxing Academy en Jeugdhuis Chicago om voedselpakketten te verdelen aan werkzoekenden en andere mensen die het moeilijk hebben. Wij verspreiden nu 300 voedselpakketten per week in heel Brussel, en samen met vrijwilligers en buurtbewoners worden er elke dag ook 800 warme maaltijden gekookt. We kregen giften in natura van kleine middenstanders, van grote supermarkten en vooral van veel buurtbewoners en sympathisanten. Tijdens de ramadan is het voor veel moslims erg belangrijk om giften te doen aan mensen die het minder breed hebben. Veel Brusselaars geven nu hun zakat aan voedselbanken en volkskeukens, in natura of in geld. Heel de dag door komen er camionetten naar onze verzamelpunten om eten te brengen. We hebben drie stockageruimtes en een 50-tal vrijwilligers, daarmee zitten we logistiek stilaan aan onze limiet.

 

Hoofddoek mag, na Corona niet meer

Naast de voedselbedeling proberen we zoveel mogelijk contact te houden met onze werkzoekenden, en hen op afstand te begeleiden per telefoon. Wij helpen hen één op één om zich voor te bereiden op sollicitaties, om hun cv op te stellen en motivatiebrieven te schrijven, en we blijven jobs zoeken. Soms lukt dat, al maken de corona-beperkingen het niet gemakkelijk. Er is regelmatig vraag naar werknemers in de security, in de voedseldistributie, in de industriële schoonmaak om te desinfecteren, en er was ook iemand die kon beginnen als interim in een ziekenhuis. Dat is uiteindelijk niet doorgegaan, want in de Brusselse ziekenhuizen mag je tijdens deze corona-crisis wel met een hoofddoek werken, maar nadien sowieso niet meer. Dat was wel wrang voor iemand die zich in de zorg wilde inzetten, maar nu al wist dat ze daarna niet meer welkom zou zijn.

Wij maken ons zorgen over de post-corona periode. De komende maanden zullen veel Brusselaars hun job verliezen, bijvoorbeeld in de verkoop en de horeca. Die mensen hebben veel meer werkervaring dan onze werkzoekenden, waardoor ze meer kans maken om opnieuw aan de slag te gaan. Voor een werkgever is de keuze immers snel gemaakt. Onze mensen zullen dus nog meer dan ooit moeten investeren in opleidingen en het verhogen van hun competenties. Maar dat is niet eenvoudig als je geen geld hebt om eten te kopen.

Wat nu een accute nood is, is eigenlijk een structureel probleem.

Het is niet de bedoeling dat wij op lange termijn voedselpakketten blijven verzamelen. Wat nu een acute nood is, is eigenlijk een structureel probleem. Er is veel armoede in Brussel. Wij zeggen al jaren dat mensen aan werk helpen de beste manier is om armoede te vermijden. Wie werkt heeft het financieel beter maar is ook emotioneel en psychologisch sterker. Mensen dragen liever bij aan de samenleving dan weg te kwijnen in isolement. Maar werkgevers leggen de lat vaak zo hoog, dat veel mensen die nooit zullen halen. Je zou voor minder de moed verliezen. Onze jobcoaches blijven er met hart en ziel aan werken om mensen op te tillen, om kansen te creëren. Telkens afgewezen worden beukt in op mensen hun zelfvertrouwen, terwijl kansen geven iemand doet groeien. Deze corona-crisis toont scherper aan dan ooit dat de kloof op de arbeidsmarkt alleen maar groter wordt voor wie onderaan moet beginnen.”

Lees ook 
Voedselbedeling in Voyaach

Half maart, toen de corona-lockdown werd uitgevaardigd, moest Samenlevingsopbouw al zijn groepswerkingen noodgedwongen sluiten. Zij beseften meteen dat er...

bellen

Alle antennes van Het BuurtPensioen dragen er vandaag toe bij, om deze moeilijke tijden samen te overbruggen.

Kennis
Mina (rechts) "Ontzettend veel mensen worden getroffen."

Sinds 2015 richt de zelforganisatie ADIB (Action et Dialogue Bruxelles) zich tot kwetsbare mensen in Molenbeek. Door de lock down half maart viel hun...

Welzijn
Samen rond de tuintafel in Coronatijden.

In de twee woningen van Beschut Wonen Nieuwe Thuis in Ganshoren wonen 16 mensen met een psychiatrische problematiek. Half maart viel het dagelijks leven...

afstand maakt ons sterker

Lees hier hoe de Coronacrisis het werk van de hulpverleners beïnvloedt.

Welzijn
corona-info

Nuttige informatie voor de Brusselse hulpverlener gebundeld.

Kennis
Welzijn
Wonen
Zorg
Kennis
Vrijwilligers
cover cahier 14

Dit cahier is een tijdsdocument, een getuigenis uit het voorjaar van 2020. Elk verhaal getuigt van grote veerkracht, maar ook van dieperliggende...

Kennis
Welzijn
Zorg