Sidra volgt les via de smartphone

De digitale trein is vertrokken, maar niet iedereen zit er al op of heeft een eersteklasticket. Onze medewerker Frank Tierens gaat in gesprek met Brusselaars om te polsen wat hun ervaringen, verwachtingen of noden met computers, internet en andere digitale toepassingen zijn. In Sint-Agatha-Berchem ontmoet Frank Sidra. 

Sidra is 36 en ze komt uit Pakistan. Ze is getrouwd, heeft twee kinderen en woont in Sint-Agatha-Berchem. Het gezin woont al negen jaar in België en Sidra heeft al vijf jaar een Belgische identiteitskaart. Haar droom is om kleuterleidster in België te worden.

Ik ontmoet haar via Brusseleer waar ze een opleiding ICT volgt. Deze opleiding stelt haar in staat om beter met informatietechnologie om te gaan. Het feit dat ik haar bij Brusseleer ontmoet, betekent dat ze al één belangrijke parameter van de digitale exclusie overwonnen heeft: de angst om hulp te vragen en een netwerk op te bouwen.

Sidra volgt deze opleiding omdat ze in het verleden enkele keren opgelicht is via het internet. Ze wil hier sterker tegen staan. Tweemaal werd ze opgelicht: de eerste keer voor € 50 omdat ze iets had gekocht en dat is nooit geleverd. De tweede keer vroegen ze haar haar bankgegevens en haar code en toen hebben ze de € 200 die op haar rekening stond er afgehaald. Sindsdien is ze argwanend, hoewel ze recent een kamer boekte bij Airbnb en dat ging prima.

Het studeren gaat niet eenvoudig. Ze heeft in haar appartement geen eigen plaats om te studeren. De leraar Nederlands heeft haar microfoon al meermaals uitgezet omdat er te veel achtergrondlawaai was. Ze vindt het daarom ook belangrijk om naar de les te kunnen komen om sneller bij te leren. Haar kinderen hebben hetzelfde probleem, als ze voor school iets moeten doen of online les moeten volgen.

De leraar Nederlands heeft haar microfoon al meermaals uitgezet omdat er te veel achtergrondlawaai was. Haar kinderen hebben hetzelfde probleem

Bovendien hebben ze geen computer en is het volgen van les heel erg moeilijk op het kleine scherm van haar smartphone. Wanneer ze iets moet printen gaat ze naar gemeenschapscentrum De Zeyp in Ganshoren of soms naar een computercentrum. Sidra wil graag een computer kopen maar ze heeft er momenteel niet het geld voor.

Ze heeft het ook moeilijk omdat ze enkel een beetje Nederlands en Engels kent en geen Frans. Vele Franstaligen spreken geen Nederlands zegt ze en dat maakt het moeilijker om te communiceren. In België vindt ze het vooral moeilijk om contact te krijgen met de officiële instanties. Ze begrijpt dat de officiële websites niet in andere talen kunnen zijn maar ze is dikwijls boos omdat er geen loketten zijn en omdat je per telefoon dikwijls zelfs niemand aan de lijn krijgt. In Pakistan zijn er veel loketten waar je altijd hulp kan krijgen, maar er is ook meer corruptie.

Haar sociaal assistente is evenmin sterk met computers en dus kan ze daar geen hulp aan vragen. Sidra moest er om lachen dat zij zelf al wel enkele keren haar sociaal assistente had geholpen met het gebruik van de smartphone. Zij vraagt geen hulp aan anderen, ze kan meestal alles wel zelf oplossen.

Sidra is een mooi voorbeeld van iemand die, ondanks alle digitale drempels die ze tegenkomt, toch niet de moed laat zakken en probeert bij te leren. Ik heb haar alle succes van de wereld gewenst en ze wordt vast en zeker een goede kleuterleidster.

Wil je ook je verhaal vertellen over je digitale ervaringen, contacteer frank.tierens@kenniscentrumwwz.be(link stuurt een e-mail)

Vul onze enquête over digitale inclusie in